مطالعه پارامتر شکست در ترکهای پایین به بالای روسازی آسفالتی به کمک مدل اجزای محدود

ترک در روسازی یکی از مهم ترین مدهای خرابی به حساب می آید که غالبا به عنوان معیاری برای توصیف کیفیت روسازی توسط استفاده کنندگان از راه برای قابل استفاده بودن و با نبودن آن به کار می رود. شناسایی و پیش بینی این نوع از خرابی ها می تواند ابزار مناسبی را برای تحلیل و طراحی مناسب ارائه دهد و همچنین انتخاب روش مناسب و کارامد برای ترمیم و نگهداری راه بدون شناسایی این خرابی ها امکان پذیر نمی باشد. شناسایی ترک به مفهوم تعیین نوع ترک و عوامل شکل گیری و گسترش آن و نیز پارامترهای مورد استفاده در تحلیل رفتار ترک می باشد. در تحلیل رفتار ترک می توان از علم مکانیک شکست استفاده کرد که در آن از پارامترهای متفاوتی از جمله ضریب شدت تنش و تنش-t برای این منظور استفاده شده است. یکی از متداول ترین ترک ها در روسازی بتن آسفالتی، ترک های پایین به بالا می باشد که در این پژوهش به کمک نرم افزار اجزای محدودی آباکوس مدل سه بعدی از روسازی واقعی دارای این نوع ترک ساخته شده و تأثیر عوامل مختلف هندسی و مکانیکی لایه های روسازی بر پارامترهای شکست مورد تحلیل استاتیکی و همچنین دینامیکی قرار گرفته است. این عوامل شامل موقعیت طولی و عرضی بار قائم، موقعیت و میزان بار افقی، مدول الاستیسیته، ضرایب پواسون، ضخامت و میرایی هر یک از لایه ها، عمق ترک و نیز سرعت بارگذاری دینامیکی می باشد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داده است که کاهش فاصله طولی و عرضی بار نسبت به محل صفحه ترک و نیز افزایش مدول الاستیسیته لایه آسفالت باعث افزایش ضرایب شدت تنش در هر سه مد شکست می شود و نیز افزایش ضخامت رویه و نیز افزایش ضریب پواسون لایه آسفالت نیز باعث افزایش ضریب شدت در مد 1 شکست خواهند شد. همچنین نشان داده شده است که با افزایش سرعت بارگذاری، تأثیر نسبت میرایی بر ضرایب شدت تنش افزایش می یابد.